استانبول سرا مرجع اطلاعات استانبول برای فارسی زبانان
چگونه ترک ها آرامش خاطر پیدا می کنند؟
زبان ترکی کلمه خاصی برای حالت رسیدن به “آرامش ذهن” دارد و آن “huzur” است که در زبان انگلیسی از طریق تعدادی از مفاهیم از جمله صلح، آرامش و حتی سکوت تعریف می شود. اما نکته پایانی این است: حتی با وجود اینکه ممکن است وزن دنیا را بر دوش خود حمل کنند، اما فعالیت‌های خاصی وجود دارد که انجام می‌دهند و حتی اگر لحظه‌ای باشند، می‌توانند در آن لحظه احساس کنند که مراقبتی در این زمینه ندارند.
ترک‌ها به وضعیت ذهنی «حوزور» توجه زیادی می‌کنند، که به بهترین شکل می‌توان آن را داشتن آرامش درونی تعریف کرد. من می‌توانم بگویم اینها احساساتی هستند که همه در جهان به دنبال آن هستند، اما ترک‌ها در واقع تعدادی تمرین منظم دارند که به آنها کمک می‌کند تا به این وضعیت ذهنی احساس رضایت در لحظه دست یابند. اینها برخی از سنت های معمولی است که به ترک ها کمک می کند از لحظه لذت ببرند.
دیلی صباح روش های مرسوم میان ترکیه ها برای رسیدن به Huzur را این گونه گزارش کرده است که با هم مرور می کنیم.
ترک ها پیک نیک را دوست دارند
چه در شهر باشند و چه در روستا، ترکیه ای ها تقریبا در تمام نقاط کشور بالاخره به یک منطقه ساحلی، جنگلی یا دست کم تپه سبز دسترسی دارند تا به محض یافتن زمان فراغت، با سر و همسر و فک و فامیل یا دوستان به آنجا رفته و ریلکس کنند.
ضروری ترین وسیله پیک نیک ترکی را هم می توانید حدس بزنید، قوری و سماور و بساط چای.
چای ،قهوه/ سیگار
کافی است یک بار به نقطه ای از ترکیه سفر کرده باشید، تا با بساط میز جلوی مغازه و استکان و چای و زیرسیگاری و فندک روبرو شده باشید.
ترک ها هر جا باشند، بساط چای و سیگار و گاهی اوقات قهوه را به راه می کنند.
حتی یکی از بچه های همکار ما برای خرید داروهای درمان کووید به داروخانه مراجعه کرده بود، تعریف می کرد دو سه دقیقه در داروخانه صبر کرده که سیگار دکتر تمام شود تا داروهایش را از او بگیرد.
ترک ها عاشق قدم زدن هستند
ترک ها همان قدر که عاشق نشستن، چای نوشیدن و سیگار کشیدن هستند، علاقه به پیاده روی هم دارند.
خیلی اوقات می بینیم در روزهای تعطیل، یک خانواده با هم در پیاده رو مشغول پیاده روی و گپ و گفتگو هستند و اگر هم خسته شوند، روی نیمکت پارک ساحلی ای جایی می نشینند و بساط تخمه به راه می شود.
ترک ها جامعه گرا و عاشق دورهمی هستند
خبرنگار آمریکایی دیلی صباح با تعجب از صحنه ای تعریف کرده که پس از وقوع یک زلزله در ترکیه، خانواده ها در چادرهایشان در پارک، مشغول گپ و گفت گو و معاشرت و تخمه قرض دادن به یکدیگر بوده اند. انگار نه انگار که زمین ترک خورده است.
علاوه بر این، بهانه های بسیاری مانند اسباب کشی به خانه جدید، افتتاح مغازه، سالگرد و ماهگرد وجود دارد که ترک ها به بهانه آن بساط دورهمی و مهمانی را به راه می کنند. کلا ما مردم خاورمیانه اهل عشق و حال بوده و شناگران ماهری هستیم.
ترک ها احساسات خود را بیان می کنند
ترکیه ای یک سبک موسیقی به نام Turku دارند که اصلا کارکردش آب غوره گرفتن و اشک ریختن است.
ترک ها معتقدند از طریق گریه کردن با این آهنگ ها تخلیه احساسی شده و نشاط نصیب شان می شود. راه دیگری هم وجود دارد که عبارت است از “O Zaman Dans” یعنی اگر هم از آسمان و زمین برایمان بارید و هرکاری کردیم نتیجه نداد، تنها راه چاره این سات که تا جان در بدن داریم قر بدهیم و برقصیم، بی خیال دنیا!
