قصر مجیدیه در منطقه بِیکوز، یکی از شمالی ترین بخشهای طرف آسیایی استانبول، علیرغم واقع شدن در یکی از آرام ترین بخشها، داستان پر فراز و فرودی داشته است.
در حدود سالهای ۱۸۴۵ توسط والی مصر و برای عرض وفاداری برای سلطان عبدالمجید عثمانی ساخته و هدیه داده شد.
سلاطین عثمانی از این قصر برای شکار و ملاقاتهای کوتاه مدت استفاده میکردند و هیچگاه به عنوان قصر اقامت طولانی مورد استفاده نشد.
بعد از جنگ جهانی رها شد و مدتی یتیم خانه بود.
مدتی قرنطینه و درمانگاه بیماران مبتلا به تراخم چشم شد.مدتی آوارگان جنگ و بعد ها به یک کلینیک پزشکی تبدیل شد و چند سال قبل مجددا به حالت اصلی خود یعنی قصر قرن نوزدهمی عثمانی بازسازی شد و
جزء قصرهای ملی ترکیه ثبت و تبدیل به موزه شد. اما رفت و آمد به آن سخت و وقت گیر است.
وقتی در آن قدم میزنی، تصور سلاطین، بیماران، یتیمان و آوارگان در یک ساختمان ذهن را گیج و قفل میکند. قصری که اتاقهای زیادی دارد که هم جایگاه سلاطین بوده است هم آوارگان وبیماران.